Επανεξετάζοντας τη διδασκαλία και τη μάθηση. Δεξιότητες την εποχή της τεχνολογίας – ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Από την έναρξη αυτής της χιλιετίας οι νέες τεχνολογίες μπήκαν για τα καλά στην εκπαίδευση και στον επιχειρηματικό κόσμο. Αυτό από μόνο του, καθιστά τον τρόπο εκπαίδευσης τελείως διαφορετικό από αυτόν που γνωρίσαμε όλοι εμείς χρόνια τώρα. Σε ένα τεύχος του National Geographic σε κάποιο άρθρο με θέμα  «Οι 100 καλύτερες εφευρέσεις του ανθρώπου» αναφέρεται ότι τα τελευταία 10 χρόνια οι επιστήμονες είχαν τόσες επιτυχίες και τόσες ανακαλύψεις και εφευρέσεις όσες δεν είχε ο άνθρωπος από την αρχή της παρουσίας του στη γη. Εντυπωσιακό, ε; Και το εντυπωσιακότερο είναι ότι η τεχνολογία εκλαμβάνεται ως η βασική αιτία όλων αυτών των επιτευγμάτων, ακόμα και στην εκπαίδευση. Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει παρασύρει κάθε «παραδοσιακή» μορφή εκπαίδευσης σε ένα νέο στυλ. Οι λέξεις  twitter, Facebook, you tube, blogs, wikis, i-phone, smart phones, social networks κάτι πρέπει να μας λένε. Σίγουρα λένε πολλά στα παιδιά. Αν ΔΕ λένε σ’ εμάς και λένε στα παιδιά θα πρέπει να ψαχτούμε και να ανανεωθούμε πριν μας ξεπεράσουν οι εξελίξεις και φαντάζουμε στα μάτια των παιδιών κάπως παρωχημένοι! Σημασία έχει ότι αυτές οι λέξεις και ό,τι τέλος πάντων εκπροσωπούν, είναι η βασική αιτία της μεταμόρφωσης της εκπαίδευσης τον 21ο αι.

Ψηφιακή εποχή, εποχή της πληροφορίας, είναι φράσεις καθημερινές και δεδομένες για όλους κάτω των 30 ετών, για κάποιους άλλους, όπως εγώ, δεδομένες πάλι αλλά με αγώνα για να διατηρηθώ στη σύγχρονη εποχή, και για άλλους είναι φράσεις ηθελημένα ή μη άγνωστες. Πόσο μάλλον για τους μαθητές μας που είναι γηγενείς του ψηφιακού κόσμου. Δεν μπορούν να φανταστούν κάτι διαφορετικό, αφού γεννήθηκαν μέσα σε αυτήν την ψηφιακή έκρηξη. Μάλιστα θεωρούν ντεμοντέ τους εκπαιδευτικούς που εξακολουθούν να αντιστέκονται σε αυτές τις αναπόφευκτες αλλαγές. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι αυτή η «κόντρα», κυρίως στις μεγαλύτερες τάξεις, δημιουργεί ένα περιβάλλον που επιδρά αρνητικά στη διαδικασία της μάθησης και της διδασκαλίας.

Εδώ να πούμε ότι τα e-books με την παρουσία τους προσπαθούν να γεφυρώσουν το «χάσμα» αυτό των γενεών μεταξύ διδάσκοντα και διδασκόμενου και να δημιουργήσουν έτσι ένα υγιές, σύγχρονο, σχολικό περιβάλλον.